مردی ، اسب اصیل و بسیار زیبایی داشت که توجه هر بیننده ای را به خود جلب می کرد. همه آرزوی تملک آن را داشتند. بادیه نشین ثروتمندی پیشنهاد کرد که اسب را با دو شتر معاوضه کند اما مرد موافقت نکرد ؛ حتی حاضر نبود اسب خود را با تمام شترهای مرد بادیه نشین تعویض کند.

بادیه نشین با خود فکر کرد : « حالا که او حاضر نیست اسب خود را با تمام دارایی من معاوضه کند ، باید به فکر حیله ای باشم. »

روزی خود را به شکل یک گدا در آورد و در حالی که تظاهر به بیماری می کرد ، در حاشیه ی جاده ای دراز کشید. او می دانست که مرد با اسب خود از آن جا عبور می کند. همین اتفاق هم افتاد. مرد با دیدن آن گدای رنجور ، سرشار از همدردی ، از اسب پیاده شد. به طرف مرد بیمار و فقیر رفت و پیشنهاد کرد که او را نزد یک پزشک ببرد. مرد گدا ناله کنان جواب داد : من رنجور تر از آن هستم که بتوانم راه بروم روزها ست که چیزی نخوردم دیگر قدرت ندارم. مرد به او کمک کرد تا سوار اسب شود. به محض اینکه مرد گدا روی زین نشست ، پاهای خود را به پهلو اسب زد و به سرعت دور شد.

مرد که متوجه شد گول بادیه نشین را خورده است ، فریاد زد : صبر کن ! می خواهم چیزی به تو بگویم. بادیه نشین که کنجکاو شده بود ، کمی دور تر ایستاد. 

مرد گفت : تو اسب مرا دزدیدی. دیگر کاری از دست من بر نمی آید اما فقط کمی وجدان داشته باش و این خواهش مرا بر آورده کن.« برای هیچ کس تعریف نکن که چگونه مرا گول زدی »

بادیه نشین تمسخر کنان فریاد زد : چرا باید این کار را انجام دهم ؟

مرد گفت : چون ممکن است زمانی بیمار درمانده ای کنار جاده ای افتاده باشد. اگر همه این جریان را بشنوند ، دیگر کسی به او کمک نخواهد کرد. بادیه نشین شرمنده شد. بازگشت و بدون اینکه حرفی بزند ، اسب اصیل را به صاحب واقعی آن پس داد .......

منبع: بر گرفته از کتاب بال هایی برای پرواز از نور برت لش لایتنر

مجله شادکامی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: